ورای عشق

غم هایمان را با هم شریک شدیم .

شادیهایمان را به هم هدیه دادیم .

دست در دست هم دادیم و از مشکلات گذر کردیم .

تکیه گاه هم شدیم ، با هم گریستیم ، با هم خندیدیم .

این چه حسیست در وجود من و تو ؟

این چه زنجیریست در دستان من و تو ؟

این عشق نیست . ورای عشق است .

براستی ورای عشق چه نام دارد ؟

آری ، حتی عشق هم به ما حسودی میکند ...!

بخوان...

دوستت دارم را بر من تکرار کن ،

در دستانم بریز ،

روی سرم بپاش ،

همچون نیلوفران آبی .

قلبم را از عشق لبریز کن ،

عشق را با من آشنا کن ،

عشق را با من آشتی ده ،

عشق را در جام شرابم بریز ،

عشق را به خوردم بده  ،

عشق را در قلبم مزین کن .

بگذار دیگران از تماشایش به حسرت بنشینند ...

واژه عشق

عشق در دفترم ، واژه ای سرد و بی معنا بود .

واژه ای بی احساس ، همچون واژگان دیگر .

واژه ای همچون "بود " ، همچون "است " .

و تو آمدی ، با مداد رنگی قلبت عشق را حس دادی ، عشق را رنگ دادی ،

عشق را گرما بخشیدی .

و حالا ، عشق یک معناست .

همچون واژه "مادر" ، همچون واژه " بابا" .

عشق در دفتر من ، رنگ توست .

و اکنون عشق در دفتر من ، زیبا " هست " .

همچون جمله «خدا مهربان "هست" . نه " است " . »   

    

آهویی وحشی

برگ زردی بود در دست گرفیش جوان شد .  

درخت خشکی بود لمسش کردی زنده شد .  

آهویی وحشی بودم . با نوازشت رام شدم و در آغوش گرمت آرام گرفتم ...

فراق...

به خاطر کی؟!

پرسید بخاطر کی زنده هستی؟

با اینکه دلم میخواست داد بزنم *بخاطر تو* گفتم *بخاطر هیچکس*

پرسید پس بخاطر چی زنده هستی؟

با اینکه دلم داد میزد *بخاطر تو*با بغض غمگینی گفتم *بخاطر هیچ چیز*

ازش پرسیدم تو بخاطر چی زنده هستی؟

اشک در چشمانش جمع شد و گفت *بخاطر کسی که بخاطر هیچ زنده است*

تقدیم به عشق پاکم

عشق یعنی با غم الفت داشتن

         سوختن با درد نسبت داشتن

                    عشق دریک جمله یعنی انتظار

                                انتظار روز رجـــعت داشتن

                                       عشق یعنی مستی و دیوانگی

                                                عشق یعنی در جهان بیگانگی

                                       عشق یعنی شب نخفتن تا سحر

                              عشق یعنی سجده ها با چشمان تر

                     عشق یعنی سر به در آویختن

             عشق یعنی اشک حسرت ریختن

  عشق یعنی در جهان رسوا شدن

         عشق یعنی مست و بی پروا شدن

                  عشق یعنی سوختن یا ساختــن

                           عشق یعنی زندگی را باختن

                                   عشق یعنی انتـــظار و انتـــظار

                                           عشق یعنی هرچه بینی عکس یار

                                     عشق یعنی دیـده بر در دوختـن

                           عشق یعنی در فراقش سوختن

                 عشق یعنی لحظه های التهاب

        عشق یعنی لحظه های ناب ناب

 عشق یعنی با پرستو پر زدن

         عشق یعنی آب بر آذر زدن

                   عشق یعنی سوز نی آه شبان

                            عشق یعنی معنی رنگین کمان

                                     عشق یعنی با گلی گفتن سخن

                                              عشق یعنی خون لاله بر چمن

                                      عشق یعنی شعله بر خرمن زدن

                             عشق یعنی رسم و دل برهم زدن

                    عشق یعنی یک تیمم یک نماز

          عشق یعنی عالمی راز و نیاز

عشق یعنی چون محمد پا به راه

       عشق یعنی همچو یوسف قعر چاه

               عشق یعنی بیستون کندن به دست

                      عشق یعنی زاهد اما بت پرست

                                 عشق یعنی همچومن شیدا شدن

                                          عشق یعنی قلــه و دریا شدن

                                 عشق یعنی یک شقایق غرق خون

                       عشق یعنی درد ومحنت دردرون

              عشق یعنی یک تبلور یک سرود

   عشق یعنی یک سلام و یک درود

           عشق یعنی جام لبریز از شراب

                    عشق یعنی تشنگی یعنی سراب

                            عشق یعنی حسرت شبهای گرم

                                    عشق یعنی یاد یک رویای نرم

                                        عشق یعنی غرقه گشتن در سراب

                                    عشق یعنی حلقه های بی حساب

                          عشق یعنی تا ابد بی سرنوشت

                  عشق یعنی آخــرخط بهـشــت

         عشق یعنی گم شدن در لحظه ها

عشق یعنی آبـی بی انتـــها

        عشق یعنی زرد تنها و غریب

                عشق یعنی سرخی ظاهر فریب

                          عشق یعنی تکیه بر بازوی باد

                                   عشق یعنی حسرتت پاینده باد

                                    عشق یعنی هرزمان تنها شنیدن نام او

عشق و احساس

در حضور خارها هم میشود یک یاس بود

                      در هیاهوی مترسکها پر از احساس بود

       میشود حتـــی برای دیدن پـــروانه ها...

         شیشه های مات یک متــروکه را الـــماس بود.

  دست در دست پرنده،

                         بال در بـــــال نسیم

                       ساقه های هرز این بیشه ها را داس بود

 کاش می شد حرفی از

             « کاش میشد» هم نبود...

                                    هر چه بودعشق بود و بعد هم احساس بود

به یادم باش

هرگز از بی کسی خویش مرنج
هرگز از دوری این راه مگو
و از این فاصله ها که میان من و توست
و هر آنگاه که دلت تنگ منی
بهترین شعر مرا قاب کن و پشت نگاهت بگذار
تا که تنهایی ات از دیدن من جا بخورد
و بداند که دل من با توست
و همین نزدیکی است.

خدایا...

عشق من عاشقم باش.. 

نگران حال من باش.. 

نزار یه وقت نسی و تنها.. 

محرمم باش..مرحم دلم باش..  

جونمی بد جوری می خوامت.. 

کاش میشد تا بیام به خوابت.. 

هرجا بری میام سراغت.. 

میشم محو صورت ماهت.. 

 

خواستن...

 

وقتی خواستم زندگی کنم، راهم را بستند
وقتی خواستم ستایش کنم، گفتند خرافات است

وقتی خواستم عاشق شوم گفتند دروغ است
وقتی خواستم گریستن، گفتند دروغ است

وقتی خواستم خندیدن، گفتند دیوانه است
دنیا را نگه دارید، میخواهم پیاده شوم

عشق من دوستت دارم

عشق من دوستت دارم

زیرا لایق دوست داشتنی

دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم

 دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم 

 دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم

  دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم

دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم

دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم

 دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم

 دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم

 دوستت دارم دوستت دارم

 دوستت دارم  

 

عشق خودش می آید....

عشق می‌آید،
عشق هزاران برابر می‌آید،
ولی بایستی خودش بیاید، نبایستی آنرا مطالبه کنی،
زیرا در این صورت هرگز نمی‌آید،
اگر عشق را به زور بطلبی،
آنرا می‌کشی و از بین می‌بری،
بنابراین ببخش.  

 

 

  

 

گل امید

دلم مثل غروب جمعه ها دارد هوایت را
کجا واکرده ای این بار گیسوی رهایت را؟
کجا سر در گریبان بردی و یاد من افتادی
که پنهان کرده باشی گریه های های هایت را
خیابان «ولی عصر» بی شک جای خوبی نیست
که در بین صداها گم کنی بغض صدایت را
تو هم در این غریبستان وطن داری و می دانی
بریده روزگار بی تو صبر آشنایت را
نسیمی از نفس افتاده ام از نیل ردّم کن
رها کن در میان خدعه ماران عصایت را
نمی خواهم بجنگم در رکابت... مرگ می خواهم
به شمشیر لقا از پی بخشیدم عطایت را
فقط یک بار از چشمان اشک آلود من بگذر
که موجا موج هر پلکم ببوسد جای پایت را...
... گل امّید را در روز بی خورشید خیری نیست
شب است و می کشی روی سر دنیا عبایت را


شاعر: محمدجواد آسمان